ریسک فاکتورهای پوسیدگی دندان:

پوسیدگی دندان آنقدر شایع است که هر کسی تجربه ابتلا به آن را دارد. عدم درمان پوسیدگی عمر و کارایی دندان را کاهش می دهد و از علل رایج از دست رفتن دندان است. هر کسی در معرض خطر ابتلا به پوسیدگی دندان قرار دارد اما در برخی افراد ریسک فاکتورهای پوسیدگی دندان بیشتر است:

ریسک فاکتورهای پوسیدگی دندان:

محل دندان:

در اغلب موارد پوسیدگی در دندان های خلفی رخ می دهد. این دندان ها دارای شیارهای زیادی هستند که مواد غذایی بین آنها گیر می کنند. در نتیجه تمیز کردن این دندان ها دشوارتر از دندان های پیشین است.

برخی مواد غذایی و نوشیدنی ها:

مواد غذایی که مدت زیادی به دندان می چسبند، از جمله شیر، بستنی، عسل، شکر، نوشابه، میوه های خشک شده، کیک، کلوچه، آبنبات ها و تافی های شیرین و چیپس از ریسک فاکتورهای پوسیدگی دندان هستند زیرا به سادگی توسط بزاق شسته نمی شوند.

ریزه خواری مداوم:

زمانی که به طور مداوم غذا می خورید یا مقداری از نوشیدنی خود را می نوشید، به باکتری ها سوخت بیشتری برای تولید اسید می دهید. نوشیدن مداوم نوشابه و آبمیوه های اسیدی در طول روز باعث ایجاد حمامی از اسید در دهان شما می شود.

شیردهی به نوزاد در وقت خواب:

زمانی که قبل یا در طول خواب به نوزاد شیر یا هر نوشیدنی به غیر از آب می دهید، این نوشیدنی در تمام مدتی که وی خواب است به دندان هایش می چسبد و باکتری ها از آن تغذیه می کنند. به این نوع آسیب پوسیدگی دندان به دلیل بطری شیشه گفته می شود. همین نوع آسیب در کودکانی دیده می شود که قبل از خواب شیر یا آبمیوه می نوشند.

مسواک نزدن:

اگر دندان های خود را پس از هر وعده غذایی مسواک نزنید، به سرعت روی دندان های شما پلاک شکل می گیرد و دندان ها می پوسند.

عدم دریافت فلوراید کافی:

فلوراید ماده ای طبیعی است که به پیشگیری از پوسیدگی دندان کمک می کند و حتی می تواند پوسیدگی دندان را در مراحل اولیه معکوس کند. به دلیل همین نوع منافع، فلوراید به آب نوشیدنی و بسیاری از محصولات دهان و دندان اضافه می شود.

سن پایین یا بالا:

پوسیدگی دندان در کودکان رایج است. افراد مسن نیز در معرض ریسک فاکتورهای پوسیدگی دندان قرار دارند. با گذشت زمان دندان ها دچار فرسایش می شوند و لثه ها دچار تحلیل می شوند. در نتیجه دندان نسبت به پوسیدگی آسیب پذیر می شود.

خشکی دهان:

بزاق دهان می تواند بقایای مواد غذایی را از دهان بشوید. مواد درون بزاق نیز می توانند با اسید تولید شده در دهان مبارزه کرده و آن را خنثی کنند. برخی داروها، بیماری ها، پرتودرمانی سر و گردن و داروهای شیمی درمانی از علل کاهش تولید بزاق دهان هستند.

پر کننده فرسوده:

با گذشت سال ها، پر کننده دندان ضعیف می شوند و دچار نشت یا ترک می گردند. این امر باعث نفوذ باکتری ها به دندان و پوسیدگی مجدد می شود.

رفلاکس معده:

سوزش سر دل یا بیماری برگشت اسید معده باعث ورود اسید به دهان می شود. تماس اسید معده با دهان باعث فرسایش مینای دندان و وارد شدن آسیب به آن می شود.

اختلال خوردن:

آنورکسی و بولمی می توانند باعث فرسایش و پوسیدگی شدید دندان شوند. اسید معده وارد شده به دهان در اثر استفراغ تعمدی باعث حل شدن مینای دندان می شود.